บัวเหนือศิรา

อารัมบท

บัวบูชา เจ้าของใบหน้างดงามราวเทพปั้น นั่งทำหน้านิ่งอยู่ภายในห้องทำงานส่วนตัวชั้นที่ ๒๐ ดวงตาเรียวยาวจ้องมองไปที่หน้าจอไอแพด ไล่สายตาอ่านข้อความพาดหัวข่าวบันเทิงซุบซิบดาราและนักธุรกิจคนดังในวันนี้

“นักธุรกิจหนุ่มหล่อ ทายาทเจ้าของโรงแรมดัง ควงสาวสวยดีกรีลูกเจ้าของห้าง ดินเนอร์สุดโรแมนติก ล่องเรือชมแม่น้ำเจ้าพระยา อ่านต่อ...” 

“อื้อฮือ! ล่องเรือชมแม่น้ำเจ้าพระยาซะด้วย” ตาเรียวยาวเบิกกว้าง ริมฝีปากบางเม้มเล็กน้อย ตอนอยู่ด้วยกันยังไม่เคยพาเขาไปเลยสักครั้ง เดี๋ยวนี้มีพาสาวไปเที่ยวนะ และเจ้าของเรื่องราวที่ถูกกล่าวถึงอยู่ก็คือชายหนุ่มในข่าว คุณศิรา กิจธนะวรกุล บุคคลที่บัวบูชากำลังให้ความสนใจอยู่ในตอนนี้

มือบางเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสตางค์แบรนด์เนมสีดำใบโปรดออกมาจากกระเป๋าถือ หยิบรูปถ่ายที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นออกมาดู รูปภาพสี่เหลี่ยมใบเล็ก มีภาพคู่ของผู้ชายสองคน โดยที่ผู้ชายผิวขาวตัวเล็กกำลังถูกผู้ชายผิวเข้มที่ตัวโตกว่าหอมแก้ม สองแขนของคนด้านหลังกำลังโอบกอดคนด้านหน้าไว้แน่น สังเกตจากรอยยิ้มที่กว้างของคนทั้งสอง ทำให้รับรู้ได้ว่าทั้งคู่กำลังมีความสุขมากมายแค่ไหน

ดวงตาเรียวสวยฉายแววหม่นเล็กน้อย ก่อนที่ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ก็นั่นแหละ ทุกอย่างมันเป็นอดีต มันผ่านมาแล้วตั้ง ๕ ปี บัวบูชาสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะหยิบรูปดังกล่าวเก็บไว้ที่เดิม

“ดินเนอร์สุดโรแมนติก งั้นเหรอ” รอยยิ้มเหยียดเล็กๆ ประดับขึ้นที่มุมปากบางที่กำลังเม้มสนิท พร้อมกับสีหน้าที่ไม่มีใครล่วงรู้ได้ว่า ในตอนนี้บัวบูชากำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนมือเรียวจะยกหูโทรศัพท์ต่อสายถึงเลขาในทันที

“ฤดี ช่วยตามเรื่องขอเข้าพบท่านประธานบริษัทศัจกรกิจไพศาล ให้ฉันหน่อยสิ รายละเอียดตามที่ได้ประชุมกันคราวก่อนนะ ถามให้ด้วยว่าสะดวกให้ทางเราเข้าไปคุยได้เมื่อไหร่?”

หลังจากวางสาย สายตาตาคู่สวยเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ภาพท้องฟ้าสีครามสดใสตรงหน้า ไม่ได้ทำให้จิตใจของคนมองสดใสตามไปด้วยเลย ตอนนี้มันก็คงเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วสินะ ที่เขาจะกลับไปเผชิญหน้ากับทุกคน กลับไปลบคำดูถูกเหยียดหยาม กลับไปให้คนที่เคยเฉดหัวเขาทิ้งในอดีตเสียดายเล่น คุณจะต้องเสียใจ

“แล้วเจอกันครับ คุณศิราคนดี”